A Secret Weapon For نیلینگ
A Secret Weapon For نیلینگ
Blog Article
پایداری سطح موردنظر در گودبرداری بر اساس برقراری تعادل نیروهای مقاوم و محرکی که در سطح لغزش ایجاد میشود، محاسبه میگردد.
ساختوساز در مقیاس صنعتی و غیر صنعتی همواره چالشها و مشکلات متعددی به همراه داشته اما استفاده از تکنولوژیهای مختلف میتواند بسیاری از این چالشها و مشکلات را کم و رفع کند. یکی از بزرگترین مشکلاتی که در زمان ساختوسازها خصوصاً زمان گودبرداری، خاکبرداری و … ریزش مواد و مصالح مختلف است. امروزه از روشها و راهکارهای مختلفی همچون انکراژ، اجرای شمع، سپر کوبی، سازه نگهبان خرپایی و … برای مهار گذاری، پایدارسازی و تثبیت دیوارههای مختلف سازهها استفاده میشود.
اجزای نیلینگ و قسمتهای مختلف آن به صورت کلی شامل این موارد میشود: میخهای فولادی، دوغاب سیمان، دستگاه حفاری نیلینگ، مهره، واشر، صفحات نگهدارنده و نوارهای زهکشی.
نیلینگ یک سازه نگهبان موقتی است و به مرور زمان دچار خوردگی و هوازدگی خاک میشود و باید در سریعترین زمان ممکن سازه اصلی اجرا شود.
برای بسیاری از سطوح مقاوم شده، کنترل آب زیرزمینی به دلیل تاثیر زیاد آن روی ضریب ایمنی، بسیار حساس و بحرانی است.
لایهها ??? ??? و میان لایههایی که در مطالعات ژئوتکنیک گزارش نشده،
این پوششها موجب یکپارچگی سازهای سیستم نیلینگ میشوند. پوشش موقت، یک سطح تکیهگاهی برای صفحه تکیهگاهی فراهم میآورد و نیز از بخش نمایان خاک در برابر عوامل جوی، از جمله هوازدگی، حفاظت میکند.
گزارش تراز آب در بخشهای مختلف عملیات باید به طراح و ناظر توسط عوامل پروژه زهکشی ارائه شود.
نیلینگ یا میخکوبی یکی از رایجترین و بهترین روشهای نگهدارنده برای جلوگیری از ریزش دیوارهها در محل گودبرداریها و … است و در مقایسه با روشهایی همچون انکراژ، اجرای شمع، سپر کوبی، سازه نگهبان مزیتهای متعددی دارند.
درباره ما تماس با ما نمایشگاه ها گواهینامه ها نمونه کارها آخرین مقالات
نیلینگ، یک سازه نگهبان موقت است که به وسیله عواملی مانند گذشت زمان، هوازدگی سطح خاک، خوردگی آرماتورها و نفوذ آبهای سطحی مقاومت خود را از دست می دهد.
این روش دائمی نبوده و در گذر زمان آبهای سطحی به آن نفوذ می کنند.
نیلینگ یا میخکوبی، یکی از روشهایی است که در آن دیوارههای سطوح شیبدار و گودبرداری شده، به وسیله نیلها یا همان میلگردهای فولادی به اصطلاح مسلح میشوند. در این روش نیلها در فاصلههای نزدیک بهم درون گمانهها قرار میگیرند و سپس به وسیله دوغاب سیمان، داخل آنها پر میشود تا هم از خوردگی میلگردها جلوگیری شود و هم انتقال نیرو بین خاک و میلگرد بهتر انجام شود.
مهندسان در آلمان و فرانسه توانستند این روش را توسعه داده و در صنایع مختلف از آن بهرهمند شوند.